MUSTAFA BÜYÜKKUTLU 

      Etrafımızda türlü türlü insan var. Farklı farklı görünüşler, çeşitli karekter ve kişilikler var. Mahmut TOPBAŞLI abinin kaç keredir yazdığı İNSAN ZENGİNLİKTİR, İNSANA DAİR 1/2/3 seri yazıyı okudukça bu konuda ne yazabilirim diye düşündüm. Yalvacımızdaki öne çıkan insanlar hakkında yazabilirdim. Bunlardan ilk aklıma gelen, gözüme çarpan komşumuz, değerli iş adamı, hayırsever Mustafa BÜYÜKKUTLU Abi oldu. 

     Leblebiciler mahallesinde çocukluğumdan itibaren yakın tanıdıgım ailelerden birisi Mustafa BÜYÜKKUTLU abinin ailesidir.Anne,babalarımız rahmetlik oldu.Ancak hepsi vefat edene kadar samimi komşulukları devam etmiştir.Mustafa abinin küçük kardeşi Şenel abi rahmetlik abimle birbirlerinin  sadıcı idi.

     Mustafa abilerin evin önündeki sokakta tüm mahalle çocukları misket (bilya) oynardık. Mustafa abinin annesi rahmetlik Emine abla bir çok çocuğun arasından bana seslenir Mesut yavrum şu yemeği Hasan amcana bırak gel derdi. Mustafa abinin babası Hasan amca Çınaraltında Demokrat kahvesini çalıştırırdı.Mahalle komşumuz aynı yaşta olduğum Aykut Dülgerbaikiyle beraber yemeği kahveye bırakırdık. Hasan amcada bize kesme şekerden ikişer şeker verir gönderirdi. Şimdi kimse yüzüne bakmaz ancak o yıllarda çok lezzetli gelirdi.Mustafa abiyi çok tanımazdım. Bayramlarda geldiklerinde ihmal etmez mutlaka bizim eve bayramlaşmaya gelir. Hal hatır sorar giderdi. Bizlerde mutlaka Hasan amcanın Emine ablanın bayramını kutlamaya ailecek giderdik.Mustafa abi herhangi bir iş için Yalvaca geldiğinde kapının zilini çalar kapıya çıktığımda elinde bir koli yumurta ile görürdüm. Hemen yumurtayı verir annene babana selam söyle der diğer komşulara yumurta vermek için giderdi. Anneme sorduğumda Gayseride yumurtacılık yapıyormuş derdi. Şenel abiyi daha yakından tanırdım.Bunda abimin sadıcı olması daha büyük etkendi.Şenel abide Kayseriye gidince Yalvaca geldiklerinde Mustafa abi,Şenel abi beraber geldikleri için hepsiyle görüşme imkanı olurdu.Bayramlarda bir iki gün Yalvaçta kalan Mustafa abi üçüncü dördüncü günler hanımın ailesinin bulunduğu Şarkikaragaca giderdi. İzmire yerleştikten sonra daha sık Yalvaca geldiği için sık görüşebilirdik. Giderken beni görür mutlaka tembihlerdi. Mesut anneme iyi bak  önce ALLAH sonra sizlere emenet diye.Aile dostu oldugumuz için rahmetlik Emine ablada yapılacak bir iş olduğunda telefon eder çağırırdı.Gittiğimde yavrum sende benim evladımsın hiç çekinmeden çağırırırım diye gönül alırdı. ALLAH mekanlarını cennet eylesin.

      Her zaman söyledğim bir söz vardır 

      BİR İNSAN NE İSE HERKESİ AYNI ZANNEDER diye. 

     2007 yılında Büyükkutlu Uygulamalı Bilimler Yüksekokulu binası yaptırmak için  temel atıldı.Yüksekokulumuz önünde temel atma töreni düzenlendi.İnşaat başladı. Bir çok işiyle Yüksekokul sekreterimiz komşumuz Necdet Dülgerbaki iilgileniyor. Plan projeler falan elinde . Usta bulunacaksa buluyor. Ne yapılacaksa yapılması için gayret gösteriyordu.

     Bir yatsı namazında mahalle camimize Mustafa abi geldi. Namaz bitti. Beni çağırdı ve senin için geldim dedi. Buyur abi dediğimde inşaatın elektrik ve su işleri yapılırken takip etmemi aksaklık çıkarsa bildirmemi istedi.Tabi abi sizin için takip ederim ancak bir kişi(ismini yazmıyayım) orası ile ilgileniyor. O kişi ilgilenirse ben yapamam dedim. Neden dediğinde durumu anlattım. Olurmu öyle şey dedi. Abi sen bilirsin ben elimden geleni yaparım dedim.
Bana yarın ben sizi görüştüreyim dedi. Peki abi dedim ayrıldık.
Bir gün sonra aradım abi ne oldu diye sordugumda.

    Tamam senin ilgilenmene gerek kalmadı dedi.Ancak bir çok sorun oluştugunda Necdet Dülgerbaki ile beraber çözdük.

     Daha sonraki yıllarda sohbet ederken bana ne bileyim öyle oldugunu. Çok canlar yakmış dedi.Bende her zamanki sözüm Bir insan ne ise herkesi aynı zanneder dedim.Kendisi iyi niyetli olunca herkesi aynı zannediyor.
     Yalvaçtan insan profillerinde kendisiyle söyleşi yapmak isteğimi söyledim. Nasıl bir şey dediğinde anlattım. Kabul etti.Ayrıca  sayfada yazayım dediğimde kabul etti.. Kitabımı vereyim oradan anlat dedi ve HAYATIN ÖZÜ adlı kendi hayatını anlatan kitabı verdi. Oradan yaz dedi.

     Yazıya  başlayınca eski anıları yazmadan olmaz deyip anıları yazınca baktım çok uzun olacak iki bölüm halinde yazmak iyi olur diye bu bölümü anılara ikinci bölümü ise Mustafa abinin hayat hikayesine ayırayım dedim.İkinci bölümde görüşmek üzere.